= Petitie tegen kopieerheffingen en voor een vrije uitwisseling van informatie =
----

{{{ Deze petitie is in voorbereiding. Commentaar etc. kan gegeven worden op }}} [[commentaar petitie reprorecht]]. 

Met de komst van het internet hebben consumenten de beschikking
gekregen over ongekende mogelijkheden tot het delen en uitwisselen van
informatie, waaronder ook muziek en films. Dit heeft tot gevolg
dat de content industrie zich bedreigd voelt en grootschalig in de
aanval is gegaan tegen de onafwendbare teloorgang van het
19e eeuwse businessmodel waar deze bedrijfstak zijn bestaansrecht
aan ontleent.

Consument en (kleine) ondernemer krijgen de rekening gepresenteerd
voor het feit dat de traditionele content industrie niet in staat
is zich aan te passen aan deze nieuwe technologische realiteit, 
omdat men het monopolie op de distributie van content verliest.
De grootste bedreiging voor de industrie is niet zo zeer dat
met het thuis kopieeren een stuk inkomsten verloren gaat, maar dat artiesten
en auteurs op alternatieve manieren hun werken aan de man 
kunnen brengen en alternatieve businessmodellen ontstaan,
waarmee de traditionele, machtige content
industrie overbodig wordt. Om dit te voorkomen probeert men
krampachtig het tij te keren, onder andere door een ware hetze
te ontketenen op de consument die zijn muziek collectie met
anderen deelt en door bedrijven rekeningen te sturen voor 
bijvoorbeeld het in het bezit hebben van een kopieerapparaat
of het laten spelen van een radio in de kantine.

Het is duidelijk dat enige balans onderhand ver te zoeken is. Het hele
systeem van auteursrechten en vergoedingen is te ver doorgeslagen en
er is dan ook sprake van een dusdanige overbescherming dat de grenzen
van de redelijkheid overschreden zijn. Het wordt tijd dat hier iets
aan gedaan wordt, zodat nieuwe initiatieven en bedrijfsmodellen die
toegespitst zijn op de technische mogelijkheden van de 21e eeuw een
kans krijgen. 

De industrie dient gestimuleerd te worden om te zorgen voor betere 
alternatieven, in plaats van dat men door juridisering en bangmakerij 
innovatieve ontwikkelingen in de kiem probeert te smoren. Om dat voor 
elkaar te krijgen, pleiten wij voor een liberalisering van het 
auteursrecht waarbij de consument en de artiest meer vrijheden krijgt, 
bedrijven met minder rompslomp en kosten geconfronteerd worden en ook de 
hindernissen die de digitale archivering van ons culturele erfgoed 
frustreren worden opgeheven. Daarnaast pleiten wij voor het fiscaal
stimuleren van "open content", waarbij datgene wat met publiek geld
gecreeerd wordt ook ter beschikking wordt gesteld aan het publiek.

Vandaar de volgende petitie.

Ondergetekenden vinden dat:

 * De wirwar van stichtingen en heffingen niet effectief zijn, niet of nauwelijks bijdragen tot een rechtvaardige beloningsstructuur voor auteurs, uiterst willekeurig zijn en met name het midden- en kleinbedrijf onredelijk belasten. Daarom dienen al deze heffingen afgeschaft te worden en dient de wet hierop aangepast te worden.

 * Bedrijven en auteurs die hun werk onder een vrije licentie beschikbaar stellen hiervoor beloond moeten worden door het treffen van fiscale maatregelen. Dit zou bijvoorbeeld kunnen door de succesvole WBSO innovatiestimuleringsregeling uit te breiden met de ontwikkeling van open source software en de creatie van open creatieve werken.

 * Er een uitzondering in de wet moet komen die kleinschalige, niet-commerciele, digitale thuispublicatie op een prive-computer toestaat, vergelijkbaar met de uitzondering die voor de thuiskopie gemaakt is. Dit betekent dat consumenten met behulp van hun eigen computer auteursrechtelijk beschermde werken aan het publiek mogen aanbieden, mits die computer in prive bezit is, zich fysiek binnen de persoonlijke levenssfeer van de gebruiker bevindt en het materiaal gratis ter beschikking wordt gesteld.

 * De uitzondering in de thuiskopie regelgeving dat in bepaalde gevallen geen thuiskopie in opdracht mag worden vervaardigd dient te vervallen.

 * Het maken van een thuiskopie ook voor software mogelijk moet worden.

 * Er een uitzondering in de wet moet komen die het mogelijk maakt archieven op het internet te publiceren. Wanneer een werk langer dan 5 jaar niet meer uit eerste hand te verkrijgen is, mag deze onder bepaalde, nader te bepalen, voorwaarden opgenomen worden in digitale archieven, bijvoorbeeld op het internet, en aldus gepubliceerd worden.

 * Er een "use it or loose it" clausule dient te komen. Wanneer een werk langer dan 5 jaar niet meer geëxploiteerd wordt, dient de auteursrechtelijke bescherming te vervallen, zodat het publiek vrijelijk over het werk kan beschikken.

 * Er een uitzondering in de wet moet komen die auteurs en artiesten het recht geeft ten alle tijde, buiten eventuele contractuele verplichtingen om, een eenmalige toestemming te verlenen op het kostenloos gebruik van hun werk, bijvoorbeeld voor het houden van benefiet concerten.

 * Er een uitzondering in de wet moet komen die auteurs en artiesten het recht geeft ten alle tijde, buiten eventuele contractuele verplichtingen om, hun werk in het publieke domein te plaatsen of vrij te geven onder een vrije licentie.

 * Er een uitzondering in de wet moet komen die het omzeilen van een kopieerbeveiliging expliciet toestaat indien het gaat om een werk dat zich in het publieke domein bevindt of welks licentie vrije verspreiding toestaat.

 * De door minister Donner gegeven toelichting dat de regelgeving omtrent het omzeilen van een kopieerbeveiliging beperkt is tot "auteursrechtelijk relevante handelingen" in de wet vastgelegd moet worden zodat duidelijk is dat handelingen die tot doel hebben toegang te verkrijgen tot een werk, bijvoorbeeld om uitwisselbaarheid van computer programma's mogelijk te maken, expliciet zijn toegestaan.


==/==


Achtergrond artikel:

Een nieuwe kijk op creativiteit in een nieuwe eeuw.

Met de komst van het internet en de cd brander is het natuurlijke 
fundament onder het huidige bedrijfsmodel van de content industrie 
weg gevallen. Het publiceren en verveelvuldigen van informatie,
content, kost vrijwel niets meer en de kwaliteit van de thuiskopie
doet weinig onder voor de producten die in de winkel worden aangeboden.

We staan thans voor een fundamentele keuze in de richting waarop we
met de digitale informatievoorziening en digitale creaties naar toe willen.
Enerzijds kan gekozen worden voor het vasthouden aan de oude, lompe
geconcentreerde manier van werken en anderzijds kan gekozen worden
voor een geheel andere richting, waarbij gebruik gemaakt wordt
van het feit dat reproductie van informatie vrijwel niets kost.
Onafhankelijke muzici die hun werk bijvoorbeeld gratis via het
internet aan het publiek ter beschikking stellen kunnen op deze manier
reclame maken voor hun concerten en zo wel degelijk
verdienen aan hun muziek, zonder xxxxxxxxxxxxxxx.

Het spanningsveld wat hiermee gepaard gaat openbaart zich meer en
meer. Tot nog toe werden de behoeften van de oude garde vaak klakkeloos
aangenomen met als gevolg overregulering en overbescherming van 
"intellectueel eigedom". Deze regulering sluit echter niet aan
bij de behoeften onafhankelijk opererende artiesten, bedrijven en
individuen alsmede van het algemeen belang. Door de overbescherming
staan bijvoorbeeld duizenden boeken die niet meer worden uitgegeven
stof te vergaren in bibliotheken, terwijl niemand er schade van
zou hebben als deze middels digitale archieven toegankelijk gemaakt
zouden worden. Dit is dus typisch zo'n voorbeeld van overbodige
regeltjes die het verdienen geschrapt te worden.

In het debat rond softwarepatenten kwam voor het eerst vanuit het
MKB en de onafhankelijke programmeurs een tegenlobby op gang die
helder en klaar liet weten dat de bureaucratische rompslomp rond
softwarepatenten voor hen een grote last is die niets oplevert. De
software industrie is ook bij uitstek de industrie die heeft
laten zien dat ook zonder overbescherming verdiend kan worden
aan het creeren en ontwikkelen van digitale producten.

Ook is in deze pionerende bedrijfstak duidelijk geworden dat andere
bedrijfsmodellen mogelijk zijn die niet proberen tegen de stroom
in te roeien door het verspreiden van producten tegen te gaan, 
maar juist gebruik maken van die laagdrempelige verspreiding om zo
(naams)bekendheid te creeren en op basis daarvan additionele 
diensten en producten af te zetten. Enkele bedrijven zijn
hier zeer succesvol in geweest, zoals bijvoorbeeld MySQL dat 
met zijn database een substantiele speler is geworden in een
markt die voorheen het exclusieve domein was van grote spelers
als Oracle, IBM en Microsoft. Een ander voorbeeld is het
besturingssysteem Linux dat inmiddels door bedrijven als
IBM, HP en Sun ondersteund wordt en ook in een gevestigde 
industrie als de olie- en gas-industrie wordt ingezet ter
vervanging van verouderde Unix- en Windows-werkstations.

De Stichting Vrijschrift.org is zich zeer bewust van al deze
ontwikkelingen en zet zich in om zo veel mogelijk mensen 
bewust te maken van de mogelijkheden die er zijn om op een
andere manier met intellectueel eigendom om te gaan. Op basis
van de ervaringen die is opgedaan in de software industrie
durven wij de stelling aan dat ook in de content industrie
dergelijke ontwikkelingen mogelijk zijn en wij zijn er
dan ook van overtuigd dat hier grote kansen liggen voor
het Nederlandse bedrijfsleven.

Nederland moet ruim baan geven aan nieuwe bedrijven en
onafhankelijk opererende musici, filmmakers en boekenschrijvers
die het voorbeeld van de open sofware makers
willen volgen. Daartoe is het nodig dat een cultuuromslag
plaats vindt, waarbij het belang van het publieke domein
als algemeen bezit van cultureel erfgoed wordt onderkend
en ondersteund.

Ook rond het auteursrecht begint het verzet tegen de overbescherming
meer en meer op te komen. Zo is Horeca Nederland begonnen
met het aanbieden van rechtenvrije muziek aan haar leden, waardoor
deze niet langer hoeven te betalen voor het spelen van achtergrond
muziek in hun bedrijven. Dat is echter slechts een druppel op
de gloeiende plaat, want er zijn in Nederland niet minder dan
21 stichtingen die bij bedrijven aankloppen voor vergoedingen voor
auteursrecht, naburige rechten, etc. 

De burger mag overigens raden waar de geïnde vergoedingen blijven,
want transparantie is ver te zoeken bij de meeste van deze instellingen,
welke niet onder de wet openbaarheid van bestuur vallen omdat het
stichtingen zijn.

Het innen van de verschillende heffingen gaat gepaard met een grote
dosis willekeur. Zo zijn er heffingen op lege media, ongeacht of men er
zijn eigen muziek en/of data op zet of dat men er auteursrechtelijk
beschermde werken op zet, maar is het bijkans onmogelijk om als 
niet-commerciele auteursrechthouder een (redelijk) deel van de 
heffingen te ontvangen. Zo worden bedrijven aangeslagen voor het in
het bezit hebben van een kopieerapparaat, ongeacht hoeveel
auteursrechtelijk beschermde werken men daadwerkelijk kopieert. Zo wordt
het plaatsen van een televisie of radio in een ontvangsthal of
wachtkamer gezien als "openbaarmaking", terwijl het ontvangen signaal al
openbaar is en reeds uitzendrechten betaald zijn. Ook wanneer er CDs of
video's worden afgespeeld zijn daar natuurlijk reeds rechten voor
betaald.

Toch moet voor een kantine tot 100 vierkante meter waar muziek te horen
is jaarlijks bijna 200 Euro neer geteld worden. Voor kantoren en andere
bedrijfsruimten moet per medewerker betaald worden, waarbij tot 10
werknemers reeds een kleine 100 Euro per jaar wordt gerekend.

Al met al is de situatie dat er feitelijk nauwelijks een relatie te
vinden is tussen de hoeveelheid daadwerkelijk vermenigvuldigd en/of
openbaar gemaakt auteursrechtelijk beschermd materiaal en de hoogte van
de heffing en worden sommige heffingen gewoonweg dubbel geïnd. De omroep
betaalt voor het uitzenden van de muziek en de ondernemer mag nog eens
betalen wanneer deze muziek binnen zijn bedrijf uit de luidspreker
komt.

Consumenten ergeren zich groen en blauw aan de heffing op CD's, DvD's,
etc. omdat de heffing uitsluitend naar auteurs gaat die op de één of
andere manier verbonden zijn met genoemde stichtingen, terwijl men ook
vaak eigen materiaal en/of materiaal dat door de auteur in het publieke
domein is geplaatst op de drager zet. Je moet dan dus een ander betalen
voor het werk dat je zelf gemaakt hebt. Bovendien probeert men nu ook
heffingen in te voeren op mp3 spelers, etc. Daarmee moet je dan dus ook
nog eens gaan betalen als je de CDs die je gekocht hebt -- en dus
rechten over betaald hebt -- op je mp3 speler wil afspelen. Of wanneer
je een kopietje maakt voor in de auto.


[1] http://www.lessig.org/blog/archives/jason.txt

"Of the 187,280 books published in the U.S. from 1927-1946, only 4,267
are currently available from publishers at any price.  In other words,
of the entire universe of books published in the United States that
are potentially affected by the retroactive 1976 extension, only 2.3
percent remain commercially available, while 183,013, or roughly
ninety-seven percent of those works, remain commercially dormant and
inaccessible."



http://www.euro-copyrights.org/index.php/1/33

"Althans, dit lijkt uit de bepaling te volgen. Er bestaat echter onzekerheid over de precieze reikwijdte van de bescherming van technische voorzieningen. Aanvankelijk stelde de Minister van Justitie dat voorzieningen die de toegang tot een werk controleren onder de bepaling vallen (Tweede Kamer, vergaderjaar 2001–2002, 28 482, nr. 3, p. 55). Later meldde hij echter dat slechts technieken die auteursrechtelijk relevante exploitatiehandelingen verhinderen – d.w.z. verveelvoudigen en openbaar maken - beschermd zijn (Handelingen Tweede Kamer 11 februari 2004, 50-3346). Aangezien er geen auteursrechtelijk “toegangsrecht” bestaat, zou dit betekenen dat technische voorzieningen die slechts de toegang tot een werk controleren, niet onder de bepaling vallen en dus rechtmatig mogen worden omzeild."